Sinds het voor­jaar van 2018 mogen wij in dit mooie huis wonen; mijn zus: Inge, mijn zwa­ger: Jur­gen, mijn neef Siem en ik. Na een lange zoek­tocht sta je dan in­eens voor het huis (en tuin) wat je leuk vindt. Het was wel nog even span­nend of we het huis zou­den krij­gen - er waren meer geïn­te­res­seer­den -, maar het is ge­lukt. De tuin was één groot gras­veld. Aan de ene kant mooi, omdat we er onze eigen ideeën in kwijt kon­den. Aan de an­de­re kant... wel heel veel werk.
Wat er nu staat heb­ben we zelf aan­ge­legd: plant­jes kopen (leuk), gras weg­ha­len en fre­zen (min­der leuk - voor­al als de grond heel hard is in de zomer) en plan­ten (leuk). Inge be­denkt het ont­werp en zoekt de plan­ten uit, ze weet (bijna) alle namen en weet ook of ze wat meer in de scha­duw of in de zon moe­ten staan. Ik ben meer van het stek­ken, ik vind het leuk om te zien dat je van één plant een he­le­boel kunt maken en het is al­tijd span­nend of ze het wel of niet gaan doen. Stek­jes die over­blij­ven zijn voor een zacht prijs­je ook te koop. Jur­gen helpt ons met het zwaar­de­re werk en hij is een ex­pert in gras­maai­en - en dat is best veel werk in de zomer. We pro­be­ren zo­veel mo­ge­lijk met vaste plan­ten te wer­ken, af en toe staat er een éénja­ri­ge tus­sen die we mooi vin­den.
Onze in­ten­tie is dat er het hele jaar wat in bloei staat. In de toe­komst moet er mis­schien nog een vij­ver/zwem­bad wor­den ge­gra­ven, maar daar zijn we op dit mo­ment nog he­le­maal niet aan toe. De tuin is dus nog in ont­wik­ke­ling, maar er is al heel wat te zien. In de zomer fiet­sen er vaak men­sen over de dijk en we horen ze dan wel eens pra­ten over de tuin: “Kijk, mooi”. Het lijkt ons dan ook leuk om men­sen de ge­le­gen­heid te geven om alles eens een beet­je dich­ter­bij te be­kij­ken. We zijn op de aan­ge­ge­ven dagen aan­we­zig van 10:00 tot 16:00. Kof­fie en thee (en even­tu­eel een klein bak­sel­tje) kan op het ter­ras ge­nut­tigd wor­den. Vrij­blij­vend kan hier­voor een klei­ne bij­dra­ge ge­ge­ven wor­den in de spaar­pot bij de stek­jes.